Hızır Dede Hazretleri, Bursa'nın Mihaliç kasabası ovasında koyun otlatırken, ayaklan soğuktan donup kötürüm olunca, çobanlıktan vazgeçmiş: "Artık kendi ruhanî güçlerimi gütmek benim için daha hayırlı" diyerek meradan ayrılmış. Bursa'ya gelerek Ulu Cami'de, Eski Minare denilen yerde oturmuş: "Ayaklarım işe yaramıyorsa ellerim var" diyerek zikir ve ibadete başlamıştır. Halinden hiç bir zaman şikâyet etmeyip, her zaman Yüce Allah'a şükür niyazında bulunmuştur. Bu sıralarda Emir Sultan Hazretleri'nin ziyarete gelen Hacı Bayram-ı Veli Hazretleri'ne intisap edip, hal ve makamdan ne bulduysa, bundan sonra yine o minare dibinde bulunmuştur. Hızır Dede Hazretleri'nin büyük tasavvuf gücü bulunmakta idi. O sıralarda Ulu Cami'nin, pencereleri içinde bazı tasarruf erbabı zatlar otururdu. Gece vakti bunlardan bazısının hücresine birtakım ruhların sureti olan aslanlar girerdi. Hızır Dede Hazretleri Bursa'da, Pınarbaşı mezarlığında dinlenmektedir. Eski minarenin yerinin nerede kaldığı halen bilinmemektedir. Görülüyor ki, çobanlık eden bir kimse de seçilmiş olan insanlardan biri olabiliyor. Büyük mürşidler arasında ve silsilede yerini alabiliyor. Nitekim Musa Aleyhisselam da Şuayb Aleyhisselam'ın koyunlarını otlatırken peygamberlik saltanatına konmamış mıdır? Rasulüllah Efendimiz de kendisine peygamberlik gelmezden önce Mekke-i Mükerreme civarında Kureyş'in develerini otlatırdı. Çoban denildiği zaman akla ümmî kimseler gelmektedir. Bu kimseler bazı kimselerce de küçük görülür. Hâlbuki bir çobana: "Bre çoban!" diye aşağılayıcı bir şekilde seslenilse, o da: "Ya peygamberler de çobanlık yapmadı mı? dese, aşağılayıcının hali ne olur? Bunu anlamak gerek. Hızır Dede Hazretleri'nin Akbıyık Sultan ve Ömer Sikkînî (Emir Sikkînî) Hazretleri ile de sohbetlerde bulunduğu bildirilmektedir. Hicrî 900 (m.1484) yılında vefat etmiştir.
Allah'ın rahmeti, bereketi üzerine olsun.
