Balık yemek için geldiğimiz yerde arkadaşım balığı bırakıp salata yemeye başladı. Özellikle roka salatasına bayıldık 2. tabağı istedik 3. için utandık. Arkada çalan müzikler sevdiği çocuktan yeni ret yiyen arkadaşımı biraz depresyona soktu. Rakı isterim diye tutturdu. Biz de ne rakısı sen Adanalısın acılı şalgam iç kendine gel dedik. Acılı şalgamdan sonra toparlandı. Her şey mükemmeldi. Ellerinize sağlık.

Tarihi Ceyhan köprüsünü görmeye geldiğimizde sağa sola bakarken gördüğümüz ve Ceyhan’ın üzerinde sabit şekilde süzülen bir platformun tepesinde yemek yiyebilme fikri çok çekici geldiği için şansımızı denedik burada ve bu sayede soluğu burada aldık. Ambiyans gerçekten şahsına munhasır. Ana restoran kısmına geçiş bile oyunlardan fırlamışcasına, halatlar aracılığıyla hareket eden mini bir iskeledeki çıkrık çevriliyor ve kara ile restoran arasındaki bağlantı sağlanmış oluyor. Menüsü balık ağırlıklı. Biz arkadaşımla hemen yan tarafta yetiştirilen somon ve alabalıktan söyledik. Her ikisi de güzeldi, fakat alabalığı daha çok beğendim. Böyle bir ortamda balıkların yüzdürülebilmesi de gerekliydi bence, bu önemli bir puan kırım noktasıydı benim açımdan. Ortam, çalan müzikler, lezzet, hepsi kıvamında. Eksik kaldığını düşündüğüm noktayı da belirttiğimi düşünüyorum. Belki lezzet olarak akıllara kazınması gibi bir durum çok söz konusu değil fakat ortam faktörüyle oyun kesinlikle değişiyor. Maraş’a daha önce gelmediyseniz bu deneyimi yaşamalı bence insan. Maraş’a bir sonraki gelişimde yine gelir miyim, valla ne yalan söyleyim gelirim :)