Dışı güzeldi dediklerimden, Burgaz 'da sadece Sait Faik Abasiyanik müzesi açıktı , geri kalan kilise ve manastirlar kapali

Heybeli adada vapurdan inince, bir üst sokaktan sağa dönüp ilerleyin, 15 dk bir yürüyüş sonunda ulaşabilirsiniz. Bahçesinde eminönü meydandaki dikili taşın minyatürü gibi bir eser var.

Kapalı olduğu için içine giremedim.

Tatlı bir yapı fakat içeri girmek istediğimizde hayat belirtisine rastlayamadık.

Tarihi yerler çok iyi korunmalıdır.
Bu güzel eserler geçmişten geleceğe dair bilgiler içermektedir.

Burgazada'da bulunan tarihi bir manastır.

Burgazada da iskeleye 15-20 dk yürüme mesafesinde olan. Aya Yorgi Karibi Manastırı, dışardan ziyarete pek açık olmuyor. Ya da ziyaret tarihlerini kaçırdık.Manastır hakkında pek bir bilgiye ulaşamadım.İnternetten aldığım bilgiler de yeterli gelmedi.Şunu farkettim ki, (Büyükada'nın en tepesinde bulunan ve aynı isimle, olan Aya Yorgi Manastırı ile oldukça karıştırılıyor olabilir. Büyükada ki Manastır belirli saat ve günlerde ziyarete açık.)
(İçeride fotoğraf çekmek yasak.) Dönelim Burgazada ya, Manastır dıştan gördüğüm kadarıyla zarif ve işlemeli bir mimariye sahip. Dış görünüşü ile güzel.Daha fazla bilgi vermek isterdim bu konuda ama...
Elden ne gelir. Ayrıca bahçe içinde bağlı olan saldırgan köpeğe de anlam veremedim.

Çok güzel bir mimarisi var . Görenlere bu adada, geçmişte nasıl bir yaşam olduğu konusunda hüzünlü bir mesaj veriyor.

Ne yazık ki kapalı olduğundan biz de gezemedik ve dışarıdan bakmakla yetindik

Çıkanın aklını sikim akıl işi değil 1 km yokuş var lan

Bugünkü kilise, Simeon Sinyosoğlu tarafından sağlanan bağışla 1897’de yapılmıştır. Yapı, büyük olasılıkla asıl katholikonun tasarımına uyularak, ortaçağ Bizans mimarisinin Yunan-haç planına göre inşa edilmiştir. Oldukça küçük bir binası olan kilise genel ziyarete kapalıdır.

Bahçe kapısı kapalı olduğu için bahçeye bile giremedik. Fotoğrafları dışardan çekip ada gezimize devam ettik.

Eylül de toplanıp gitmeden bir gün gitmek gerek Burgazada'ya... İstanbul'un yitip giden renklerini ve seslerini belki bir umut duyabiliriz...