Geçtiğimiz günlerde Adliye girişinde yaşadığım bir güvenlik uygulaması beni hem düşündürdü hem de üzdü.
Güvenlik için X-ray cihazından geçmem gerektiğinde, bir kez değil, tam 5-6 kere o dar kapıdan geçtim. Her seferinde aynı şey söyleniyordu: “Bir daha...bir daha…” Başta anlayışla karşılamaya çalıştım ama bu tekrarlar insanın sabrını zorluyordu; sanki sabırla sınanıyordum…
Her geçişimde “Yine ötecek" diyordum, üzerimde metal olarak kot pantolonumun düğmesi vardı çünkü. Polis memuru: “O zaman yine geçersiniz,” dedi. “Peki daha kaç kere geçeceğim?” diye sordum, cevabı kısa ve netti: “Cihaz ötmeyinceye kadar.”😣
Bu ifadeler, güvenliğin ötesine geçen bir keyfiyeti ve iletişim eksikliğini gözler önüne seriyor. Oysa yüzümde ne tedirginlik ne de suçla bağdaştırılabilecek bir iz vardı. Sade bir vatandaş olarak oradaydım.
Kadın polis olup olmadığını sordum, üzerimi araması için; o esnada görevli değilmiş. Keşke olsaydı...
Elbette güvenlik önemlidir, fakat güvenliğin gerekçesi, vatandaşa zorluk çıkarmak değil, onu korumak olmalıdır. Uygulamalar keyfi ve insani sınırları aşmamalıdır.
Bu yaşadığım olayın sadece bireysel bir anekdot olarak kalmamasını istedim. Benzer durumların daha sağlıklı yönetilmesine bir nebze katkı sağlaması umuduyla paylaşıyorum.
